Yerleşimle ilgili olarak ilk yazılı bilgiler Osmanlı dönemine aittir. 16. yüzyıl tahrirlerinde yerleşimden Uşak kazasına bağlı, sipahi çiftliklerinin bulunduğu bir köy olarak bahsedilmektedir. Aynı döneme ait kayıtlara göre köyde Şah Çelebi döneminde kurulan ve Şeyh Hüseyin tarafından yaptırılan Şeyh Hüseyin Zaviyesi bulunmaktaydı. 1892-1893 yılı Hüdavendigâr Vilayeti Salnamesinde Banaz nahiyesine bağlı köy olarak gösterilen yerleşimde 1907-1908 yılı kayıtlarına göre 83 hane bulunmaktadır. Yerleşim 1977 yılında köy statüsünden belediye statüsüne yükselmiştir. Uşak iline 24 km, Banaz ilçesine 14 km uzaklıkta olup Ankara-İzmir Karayolunun 3 km kadar güneyindedir. Yerleşime yaklaşık 4 km uzaklıkta "Nohutova Tren İstasyonu" bulunmaktadır. Yerleşimin doğusunda Susuz, batısında Kırka, kuzeyinde Derbent ve Gedikler, güneyinde Erice ve Ketenlik köyleri bulunmaktadır. Yerleşim içerisinden Derindere geçmekte ve bu dere Banaz Çayı ile birleşmektedir.

 

Yerleşim yerinde halkın geçim kaynağını tarım ve hayvancılık oluşturmaktadır. Tarımsal faaliyet olarak; buğday, arpa, mercimek, nohut, fasulye, haşhaş ve şeker pancarı üretimi yapılmaktadır. Ayrıca beldede meyvecilik, sebzecilik ve bağcılık da yazpılmaktadır. Üzüm, elma, kiraz, vişne ve şeftali üretilen başlıca meyvelerdendir. Beldede kilim, halı ve çul dokumacılığı yapılmak, marangoz atölyeleri ve mobilyacılar da bulunmaktadır. Uşak ili genelinde olduğu gibi beldeden yurt dışında çalışmaya gidenler Kızılcasöğüt’ün ekonomisine katkı sağlamaktadır.